اي برادر تو همه انديشه اي ...
خداوند فرمود: و لا تزر وازرة وزر اخري. بگذار ديگران هر گونه ميخواهند باشند. ما را به کيفر آنان نخواهند رساند.
با انديشه و رفتار و کردار صحيح ميتوان الگو و حجت بر بقيه شد که در اين وانفسا هم ميتوان انسان باقي ماند و بلکه در جايگاه انساني از ملک هم پرّان شد و سبقت گرفت و عند سدرة المنتهي به تنهائي به ديدار معبود شتافت.
در اين دنياي وارونه تنها کساني نامبردار شدند که وارونه وارونگان زيستند. نميبيني که از اين همه نام فقط مشتي درخشانند: پيامبر گرامي اسلام - امام علي - عيسي مسيح - زرتشت - بودا - کنفوسيوس - لقمان - خضر ؛ بلد راه ...
البته از منظر جبر تاريخ ميتوان به اين حرکت دوري غالب انسانها در زندگي اذعان کرد. دکتر شريعتي نيز به چنين مسأله اي در کتابهايي نظير آري اينچنين بود برادر و نيز فلسفه تاريخ اشاره و التفات دارد.