باسلام..
عرض تشکر از جناب حسيني عزيز که صبورانه پاسخگوي سوالات ما هستند و اميدواريم الگويي باشد براي همه ما...
در مورد قسمت دوم اشتباه از بنده بود.. چرا که متوجه کلمه "بعضي" در جمله: " الف) حکومت هايي که بعضي مسؤولان ارشد کشورشان از راه انتخابات و براي مدت محدود تعيين مي شوند". در بخش انتخابات3 نشدم.که عذرخواهي مي کنم...
نمي دانم منظورتان از دموکراسي "واقعي" چيست.. ولي کشور ما بر مبناي جمهوريت از نوع اسلامي آن مي باشد و به قول امام اسلامي بودن خود به معناي دموکراتيک بودن هم هست. منتها در اسلام حکومت از ان خداست و مي بايست کساني زمام امور را در دست بگيرند که مستقيم و يا غيرمستقيم نمودي از الهي بودن را در خود داشته باشند وگرنه طاغوت هستند.
اينکه چه ديدگاه هايي در امور کشور مي توانند صاحب منصب باشند را قانون تعيين کرده... لذا سکولارها جايي در آن ندارند..(با پرچم يا بدون پرچم) ولي به دليل اينکه سکولارها(کساني که معتقد به اسلامي سياسي نيستند و جدايي دين از حکومت را خواهانند اعم از ديندار و لائيک و..) با چهره تبعيت از قانون (قبول ولايت مطلقه فقيه) وارد امور کشوري و مناصب حکومتي و دولتي مي شوند (به هر دليلي) و اين ماسک و تظاهر، آن تناقضاتي که شما نگران آن هستيد و مصلحت انديشي ها را در بر دارد که بند7 شما هم شامل همين است که به مردم واگذار و توصيه مي شود. و يا بعداً که عملکردشان مشخص شد(بر عکس چهره قانونمدارشان)... ديگر بهانه اي براي تسامح و تساهل نسبت به آنان نيست... البته بنده هم هيچ وقت به طور مطلق عملکرد افراد را تأييد نمي کنم و قائل به اصلاح قانون (به جاي قبول نداشتن و تخريب قانون و نهادهاي قانوني و افراد زيرمجموعه آن) هستم...
ضمناً در مورد قبول تلويحي حضرتعالي نسبت به سيستم ليبرال دموکراسي در مقايسه با بقيه سيستم هاي حکومتي هم خوشحال مي شديم توضيحات مبسوط تري مي فرموديد... چون نظر اسلام خلاف اين مي باشد... مويد و پاينده باشيد