سلامي دوباره پس از وقفه اي طولاني!
به نظر ميرسد نوعاً از بخشي از قرآن غفلت ميکنيم و به فرموده خود قرآن نؤمن ببعض و نکفر ببعض (پوشاننده بخشي از حق) هستيم.
توجه منکران لعن و سبّ و شِداد و غِلاظ را به آياتي چند از قرآن معطوف ميدارم:
تبّت يدا أبي لهب و تبّ
قُتِل ما أکفره
غُلّت أيديهم
الله يستهزِء بهم
أشدّالناس عَداوةً اليهود
اُقتلوهم حيث ثقفتموهم
فاقتلوا ... حتي لاتکون فتنةً
و... آياتي که صراحتاً دالّ بر لعن گروههاي هشت گانه در قرآن از زبان خداوند است.
به نظر ميرسد هر کسي از ظنّ خود يار قرآن ميشود و اين چه بسا ظلم در حق قرآن است. بايد شرايط را ديد و سنجيد و آن گاه لب به سخن گشود و موضع گرفت. قرآن و پيامبر به هيچ وجه در اتخاذ مواضع يبس و غيرمنعطف نبودند و بنا بر اقتضائات جامعه و حکومت تصميم گيري ميشده است. نمونه اعلاي آن صلح حديبيه است که نرمشي قهرمانانه در مقابل دشمن و به قول امروزيها تصميم و تغييري تاکتيکي در قبال دشمن بود. و نيز معاهده صلح امام مجتبي با معاويه و عقب نشيني تاکتيکي خالد بن وليد از کارزار موته پس از شهادت سه فرمانده و سردار اسلام و ...