سلام شعر زيبايي بود اما افسوس كه:
شاعر محترم تمام نگراني ودغدغه خود را در ترجيع بند خود تكرار نموده ،همانطور كه جناب فرويد يك نگاه كاريكاتوري به انسان نمود وسالها نيز بشر را در چالش وعواقب اين نگاه گرفتار ساخت ،به نظر مي رسد همين گونه نگاه كردن به مشكلات جامعه به خصوص از منظر ثروت مادي ودلار... دامن مسئولين وقلم بدستان پيرامونشان را نيز گرفته است.
پيشرفت يك جامعه مرهون رشد همه جانبه، به خصوص توسعه ورشد منابع انساني از نظر فرهنگ كار وتلاش وارزش نهادن به فكر وانديشه وپايبندي به اخلاق وكرامت انساني است.
ظاهرا قراراست كه ماهميشه در گذشته دفن شويم وتمام فرصت آينده را به اين بگذرانيم كه در گذشته چه كسي مقصر بوده ودادگاه 4 تا 8 ساله ديگري بر پا نماييم.