با سلام خدمت دوستان، به نظر مي رسد يک اصل مهم در اينجا مغفول مانده که مي تواند هر دو عرصه ديپلماسي و انقلابيگري را معني و جهت بدهد و آن اصل تأمين منافع ملي است. فرد انقلابي اگر چه با نيتي صادقانه و قصد خدمت به انقلاب، با مواضع و سخنان اصطلاحا خودجوش و انقلابي خود و ديپلماتي که به دور از اهداف انقلاب و در حالت روزمرگي سياسي عمل مي کند اگر چه آشنا به زير و بم قواعد ديپلماسي و کاربلد اين حوزه باشد، هر دو به يک اندازه از منافع ملت دورند و خدمتي به آن نمي کنند. اما اگر اين اصل مد نظر هر يک از اينها قرار گيرد جسارتا عرض مي کنم که مي توان هر دو را داشت و در جهت خدمت به منافع ملي به کار انداخت؛ البته منافع واقعا ملي نه تعريف شده.