سلام بر شما!نظرتان را به اين آيات قرآني جلب ميکنم:تبّت يدا أبي لهبقُتِلَ ما أکفرهبعضي کسان آنقدر از درجه انسانيت خارج ميشوند و به حيوانيت محض ميرسند که نبودشان(نابوديشان) موجب مسزت ميشود. ميدانيد چرا؟ چون بشريت و جامعه بشري از او آسوده خاطر ميگردد. نظر شما در مورد چنگيز و آتيلا و هيتلر و صدام و ... چيست؟ نبايد آرزوي مرگشان را کرد؟ و نبايد از نابوديشان که در واقع بهترين ابزار توقف فتنه گري و قتل و خونريزي و جرم و جنايت است ، اظهار خوشحالي کرد؟آيا امام سجاد وقتي خبر انتقام مختار از قاتلان امام حسين(ع) را شنيد ، اظهار خوشحالي و دعا براي مختار نکرد؟ و يا محمد حنفيه وقتي خبر کشته شدن عمر بن سعد را شنيد و سر او را ديد ، اظهار خوشحالي و دعا براي مختار نکرد؟به نظر ميرسد بيش از حد هم انساني بودن ، به خود انسانيت لطمه ميزند. به قرآن مراجعه کنيد. ميبينيد که ميگويد شخص زناکار را صد ضربه شلاق بزنيد و لاتأخذ بهما رأفة. ما که نميخواهيم ادعا کنيم از خدا رئوفتر و دلرحمتر هستيم! به حال ، آن تعبير معکوس هم در واقع حکم يضحک به الثکلا را دارد. حسين براي کل تاريخ بشري پيامي رسا در ياري رساني و عدم سکوت و کناره گيري دارد و پيامش رساتر از آن است که بخواهيم با تعابير وارونه ، برداشتهاي به اصطلاح عارفانه بکنيم.