• وبلاگ : کميل
  • يادداشت : مسجد جمکران ؛ افسانه يا واقعيت؟!
  • نظرات : 0 خصوصي ، 7 عمومي
  • تسبیح دیجیتال

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + علي 

    سلام.. اجرکم عنداالله شيخنا ممنون از اينهمه تلاشتان در روشنگري..
    من از علم رجال و حديث سررشته اي ندارم و نمي دانم با اين ترتيب سند و کتاب معتبري هم در نزد علما وجود دارد يا نه!؟ ولي نکاتي ديدم به نقل از آيت الله شيخ مرتضي حائري(ره) که بد نيست به آن اشاره کنم.. ايشان مرقوم فرموده اند: الف: داستان مربوط به يك نفر نيست؛ جمعيت مردم و همراهي يكي(اين نشان مي دهد که قضيه خواب نبوده و در بيداري بوده). ب) جايي دور از شهر و در وسط بيابان، جايي نيست كه مورد جعل يك فرد جمكراني بشود. ج) نوعاً مردم عادي به واسطه خواب، يك امامزاده معين مي‌كنند و مسجد از تصور مردم عادي دور است. د) اين مسجد اگر روي احساسات و علاقه به حضرت صاحب‌الامر(عج) بنا شده باشد، مي‌بايست سراسر توسل به آن بزرگوار باشد و حال آنكه به مسجد جمكران شهرت يافته، نه مسجد صاحب‌الزمان. هـ) متن دستور امام(عج) موافق با ادله ديگر است. چون در آن هم نماز تحيت مسجد وارد شده، هم نماز صدبار «اياك نعبد و اياك نستعين» و هم تسبيح حضرت فاطمه زهرا(س). در نهايت، استاد شيخ مرتضي حائري(ره) مي‌فرمايد: نگارنده خالي از وسوسه (علمي) نيستم و خيلي به نقليات مردم خوشبين نمي‌باشم. اما از اين امارات (نشانه‌ها) به صحت اين مسجد مبارك قطع دارم.

    جناب فاضل عزيز!
    قضيه جمکران با حضرت رقيه تفاوت دارد ضمن اينکه اگر واقعه اي داراي سند معتبر نباشد اين به اين معني نيست که اتفاق نيافتاده.. هزاران اتفاق ممکن است در اين عالم اتفاق بيافتد که رجال معتبر از آن مطلع نباشند يا در سنديت آن تشکيک کنند. ضمن اينکه خودتان کلاهتان قاضي کي مياد به خاطر رد همچين مسائلي با حضرت چپ بيافته و اصل داستان رو به خاطر فرع مرتبط با اصل زير سوال ببره؟! و دوباره ضمن اينکه تا باشد از اين بدعت ها در دين که جماعتي از سراسر کشور ياد آن حضرت را در يک روز معين به گوش عالم برسانند که اين خود نشاندهنده صدق اين عمل است. ماجور باشيد

    پاسخ

    البته بستگي دارد نوع نگاه ما به دين جگونه باشد ؛ ابزاري يا هدف؟ اگر در عالم انتزاعيات سير کنيم در آن صورت از همه چيز به عنوان ابزاري براي رسيدن به آن استفاده خواهيم کرد ولو بدعت باشد! راستي در آن صورت چه فرقي است بين ما به عنوان شيعيان پيرو پيشواياني نظير علي(ع) با اهل سنت به عنوان پيروان خليفه ثاني که در شريعت نبوي بدعت ميگذاشت و با صداي رسا ميگفت: نِعمَ البدعة ؛ چه خوب بدعتي است! و يا عالمان و پيروان دين يهود و نصارا و يا کاهنان و پيروان معبد آمون! همه يک راه را ميرويم. ميبيني؟ همه هم با يک نيت و قصد: تقرب!!! تجمع به قصد تقرب؟!