سلام. اعتقاد انسان به مسئله اي و پافشاري بر آن لزوما پرستش آن نيست. به هر کس بگويي تو با پافشاري بر اعتقاداتت داري آنها را مي پرستي حتماً خواهد خنديد. به خودش و ما.
اينکه ائم معصومين هم قابل نقدند نه تنها اعتقاد پرستي نيست بلکه خودپرستي است. که ما سرچشمه هاي علم را با علمي که از آن سرچشمه به دست آورده ايم نقد کنيم. واقعاً خنده دار است. البته حقيقت چيزيست و واقعيت چيز ديگر و حرف شما در مقاو تئوري مي تواند درست باشد. با عرض پوزش!