فوق العاده بود اين مقاله. خوشحالم که کم کم اين تفکر (مخالفت با کليت ورزش حرفه اي) داره جاي خودشو باز ميکنه.

گر چه ميتوان با مانور بر روي اين مسائل تظاهر به دلسوزي و تدين کرد اما به نظر ميرسد يک مسأله از نظر مغفول مانده است.

امروزه ورزش به ويژه فوتبال در دنيا به عنوان امري تجاري تلقي ميشود و بعيد ميدانم آقايان در مقوله تجارت حد و حصري - اگر بر اساس مباني و مبادي انجام شود - قائل باشند.

از قضا اگر ورزش ما به معناي واقعي حرفه اي شده بود و دست در جيب دولت و بيت المال نميکرد ، بحث از حرام بودن و اين قبيل داستانها بي وجه مينمود. تمام مسأله آنجا است که در کشور ما ورزش به نام ، حرفه اي شده ولي در حقيقت هنوز که هنوز است همه امور و مقدرات ورزش کشور در دست دولت و نهادها و سازمانهاي دولتي است. اگر حرمتي هست که هست و اگر بايدها و نبايدهايي بايد باشد به اين بخش از مسأله متوجه است نه صرفاً به ورزش حرفه اي.

مايه تأسف است که بدون تفکيک و صرفاً به نام دين و دلسوزي به يکباره ورزش حرفه اي را با چوب ديانت ميرانيم.

شكي نيست كه هرچه حاكمان ازنظر اجتماعي واخلاقي بيشتر دچار ضعف وسستي مي شوند،بيشتر خود را طرفدار وعلاقه مندبه اين گونه مسائل عوام پسند وبي پايه نشان مي دهند،تا ايجاد مقبوليت اجتماعي كاذب براي خود فراهم نمايند.نگاهي به زندگي سياسي اين گونه حاكمان قدرت طلب شاهدي بر اين حقيقت تلخ است.

سلام. خيلي جالب بود. تا بحال با اين ديد نگاه نکرده بودم. جاي تأمل دارد. موفق باشيد