سلام. خوشحالم که در موارد متعددي با شما هم نظر هستم. در زماني قرار گرفته ايم که تفکيک گسترده نهادهاي متولي تربيت، نوعي سردرگمي را در جوامع مختلف پديد آورده است. خيلي از والدين اکنون، وظيفه تربيت کامل فرزندان خود را به نهادهاي ديگري غير از خانواده، همچون آموزش و پرورش و ... سپرده اند. و اين از آسيبهاي دوران ماست. در بخش هاي ديگر هم چنين مواردي را مي توان ديد. مثلا حوزه هاي علميه نيز به نوعي واگذاشتن وظايف اوليه و اصولي خود مانند تبليغ ساده و صميمي آموزه هاي ديني، به نهادهاي هم عرض، گرفتار شده اند. (و اما در مورد بحث فرعي ميان من و شما در مورد ماهواره، عرض مي کنم که حتما قبول داريد که اين وسيله هم مانند بسياري از وسايل ساخته بشر، در حد يک امکان و ابزار، قابليت دوگانه دارد. مي شود استفاده خوب از آن کرد و مي شود کاربردهاي منفي آن را مورد توجه قرار داد. ما با وضع قوانين تحريمي در اين عرصه و عرصه هاي مشابه تاريخي آن، تنها به خودسانسوري دامن مي زنيم. اگر به قول شما اثرپذيري خوب از ماهواره اندک باشد، اما چنين قوانيني ما را از اثرگذاري مفيد هم دور مي کند. البته به گواهي تاريخ و شواهد متعدد، به هر حال اين ما خواهيم بود که در انتهايي ديرهنگام واقعيت را مي پذيريم و با ماهواره هم کنار خواهيم آمد. اما جبران عقب ماندگي ها بار ديگر ما را به وادي تأخر فرهنگي خواهد کشانيد. اي کاش قدري افق نگاهمان را گسترده تر کنيم و آينده نگر باشيم.) موفق باشيد.