سلام. شايد خوب باشه اگر مثل قرآن که آيات رو به محکم و متشابه تقسيم کرده و خدا مي فرمايد که هر وقت توي متشابهات سر در گم شديد، آن ها رو بر اساس محکمات فيصله بدهيد، ما هم ارزش هاي اجتماعي حاکم بر زندگيمون رو طبقه بندي کنيم. ببينيد، در کل مقوله ارزشها، يک امر فرهنگيه؛ توي جامعه اي مثل ايران که فرهنگش تا حد زيادي برآمده از آموزه هاي دينيه، خوب اصول حاکم بر ارزشهاي اون هم ديني خواهد بود. اما اين، همه ي فرهنگ نيست. بخش زيادي از فرهنگ جوامع هم که در قالب سبک زندگي جلوه گر ميشه بر اساس شرايط زماني و مکاني هر جامعه اي مي تونه متغير و متفاوت باشه. آنچه از يک پدر يا مادر براي تربيت فرزند، انتظار ميرود و امکان پذير هم هست، اينه که اصول کلي حاکم بر زندگي انساني در چارچوب نظام معنايي ديني را آموزش بدهد. و الا در بقيه موارد، هر نسلي بايد فرزند زمان خويشتن باشه، نه فرزند زمان کودکي والدينش. در مسأله اي مانند پوشش دختران هم، والدين متعهد بايد اهميت و نقش عفت و حياي يک زن و اثر آن در سرنوشت فردي و اجتماعي انسان را آموزش بدهند. اما تحميل نوع خاصي از پوشش، هيچگاه به صورت کلي و مطلق در هيچ جامعه و نسلي از بشر پذيرفته نخواهد بود. حالا اگر ما نوع خاصي از پوشش و حتي رنگ خاصي رو بهتر مي پسنديم، و برامون در سبک زندگي که فراگرفتيم به عنوان حجاب برتر جا افتاده، لزوما نميتونه مورد پسند نسل بعدي هم باشه؛ و فاجعه اون وقتيه که اين برداشت رو به دين هم منتسب کنيم. همين مسأله و رويکرد رو ميشه در سطح انتظارات فرزندان از والدين (که مراتب فرزندسالاري بر اساس آن تعيين ميشه) مورد توجه قرار داد که باز هم جزء ارزشهاييه که تا حد زيادي مربوط به سبک زندگي ميشه، و بخش زيادي از اون جزء ارزشهاي متغير اجتماعيه نه جزء ارزشهاي ثابت. سطح دسترسي افراد جامعه و خصوصاً کودکان و نوجوانان به ابزار و امکانات عصري، مثل تلفن همراه، اينترنت، ماهواره و شبکه هاي تلويزيوني هم در همين چارچوب قابل ارزيابي خواهد بود. پس اگر جزء آن دسته از والديني هستيم که هنوز هم از وظيفه تربيت فرزندانمون رفع يد نکرده و احساس مسئوليت مي کنيم، براي اثرگذاري بهينه بر فرزند، و همچنين براي رهايي خودمون از سردرگمي و تحير، بهتره که اصول کلي و الفباي زندگي سالم ديني رو فارغ از ارزشهاي عصري و الگوهاي گذراي اجتماعي، به اونها آموزش بدهيم. بدين ترتيب، اونا خودشون راه درست زندگي رو پيدا ميکنن. موفق باشيد.

سلام علي جان. فکر مي کنم که هرگاه در جامعه اي نگاه ابزاري به دين، رواج پيدا کنه، خواه ناخواه بايد وضعيت پيش آمده را پيش بيني کرد. در نگاه کلان تري مي توان شکل گيري چنين وضعيتي را زاييده شرايطي دانست که اصطلاحاً عرفي شدن دين، ناميده مي شود.

سلام. خوشحالم که در موارد متعددي با شما هم نظر هستم. در زماني قرار گرفته ايم که تفکيک گسترده نهادهاي متولي تربيت، نوعي سردرگمي را در جوامع مختلف پديد آورده است. خيلي از والدين اکنون، وظيفه تربيت کامل فرزندان خود را به نهادهاي ديگري غير از خانواده، همچون آموزش و پرورش و ... سپرده اند. و اين از آسيبهاي دوران ماست. در بخش هاي ديگر هم چنين مواردي را مي توان ديد. مثلا حوزه هاي علميه نيز به نوعي واگذاشتن وظايف اوليه و اصولي خود مانند تبليغ ساده و صميمي آموزه هاي ديني، به نهادهاي هم عرض، گرفتار شده اند. (و اما در مورد بحث فرعي ميان من و شما در مورد ماهواره، عرض مي کنم که حتما قبول داريد که اين وسيله هم مانند بسياري از وسايل ساخته بشر، در حد يک امکان و ابزار، قابليت دوگانه دارد. مي شود استفاده خوب از آن کرد و مي شود کاربردهاي منفي آن را مورد توجه قرار داد. ما با وضع قوانين تحريمي در اين عرصه و عرصه هاي مشابه تاريخي آن، تنها به خودسانسوري دامن مي زنيم. اگر به قول شما اثرپذيري خوب از ماهواره اندک باشد، اما چنين قوانيني ما را از اثرگذاري مفيد هم دور مي کند. البته به گواهي تاريخ و شواهد متعدد، به هر حال اين ما خواهيم بود که در انتهايي ديرهنگام واقعيت را مي پذيريم و با ماهواره هم کنار خواهيم آمد. اما جبران عقب ماندگي ها بار ديگر ما را به وادي تأخر فرهنگي خواهد کشانيد. اي کاش قدري افق نگاهمان را گسترده تر کنيم و آينده نگر باشيم.) موفق باشيد.

آفرين به تو. منظور از مطلب ارائه شده همين است که شما گفتي. اگر مي خواهيم مردمي داشته باشيم که سراغ ماهواره نروند، بايد اين طوري تربيت شوند، دقيقا مثل شما. يعني همان کار فرهنگي. يعني ساختن. نه اين که اول کار سراغ خراب کردن برويم. خراب کردن آسان است، اما بهترين راه نيست. ببين الان ديشها رو جمع مي کنند، بعد از ظهر دوباره نصب ميشه. اما به خودت نگاه کن؛ اصلا جوري بار اومدي که نمي خواي سراغش بري. کار فرهنگي سخته، زمان بره، اما وقتي به ثمر نشست، دوام داره، پايداره. (البته بحث ماهواره فقط براي مثال بود. اما آقاي وبگرد، همين وب و سايت و اينترنت، مگه آسيبهاش براي جامعه ايراني کمتر از ماهواره است. راستي شما از کودکي تربيت نشدي که سراغ اينترنت نري؟! قبول کنيد که اين سياست يک بام و دو هوا دوام چنداني نداره، ماهواره هم دير يا زود بايد آزاد بشه؛ مثل حلال شدن و آزاد شدن قند، بلندگو، تلويزيون، ويديو و .............)

سلام. اون تيپ افرادي که شما گفتين، هميشه و همه جا بودن و هستن. تازگي نداره. البته اونم اثربخش هست، اما اثرش چيز ديگريه. غرض بنده فقط اين بود که اگر ميخواهيم مشکلات فرهنگي را در جامعه به صورت ريشه اي حل کنيم، فقط با اقدامات فرهنگي ميشه اين کارو کرد. مطمئنم که شما هم با اين مطلب موافقيد. حالا اگر توي بعضي چيزاي ديگه کمي دلخوري، توافقمون سر اين قضيه رو به هم نزن. موفق باشيد.

سلام. خيلي جريان تو جريان شد. اميدوارم جريان خودتون رو وسط اين همه جريان که گفتين گم نکنين. موفق باشيد.

اون سلام اول کلامتون با اون ياسين آخر کلامتون، اصلا به هم نمياد. لااقل مي گفتي اين ياسين رو داري به گوش کي مي خوني!