البته مطلب بجا و درستي است به شرط آن که مراد ، يُراد بها البطل نباشد ؛ يعني قصد انکار کامل يکي از مسلمات شيعه که يکي از وجوه مايز بين آنها و اهل سنت است ، در ميان نباشد. و الا انکار بي دليل و غير مستند هم به همان اندازه غير عقلاني و خطرناک است.
يک نکته: اديان و مذاهب از قويترين و مهمترين ابزارهاي تجميع امم و اميدبخشي به آنها هستند. چرا ميخواهيم به هر بهانه اي آن را از آنها بگيريم؟ البته پالايش و پيراستن اديان و مذاهب از افزودنيها و بدعتها و خرافه ها کاري است بس مهم و اساساً انبيا هم براي همين مبعوث شده اند ، اما به نظر ميرسد انگولک کردن در مورد اموري که به نوعي به باور دروني مردمان تبديل شده است ، جز بر هاون کوبيدن نتيجه اي نداشته باشد. نميبيني در اعصار و قرون ، ملتها و امتها با همين باورها آمده اند و رفته اند؟
در ضمن مطلب گذاشته شده مصدِّق اين معنا است که موعودگرايي نه فقط مختص شيعه که امري بين المللي است که هر امتي و ملتي به گونه اي با آن کنار آمده است. يکي با اسب و شمشير! يکي با مهيا کردن آپارتمان براي موعود منتظر تا در وقت ظهور بي جا و مکان نباشد! و يکي هم با فراهم کردن مقدمات ظهور ؛ يعني اسکان يهوديان در فلسطين!