راستي يک چيز ديگر: همه چيز در دشمن خلاصه نميشود. خودمان هم ملاکيم. گاهي نيازي به دشمن نيست خودمان کار صدها دشمن را ميکنيم. وقتي انقلاب را از محتوايش خالي کرديم و پديد آورندگانش را به انواع اتهامات از دور خارج کرديم ؛ آن هم توسط چه کساني؟! اوه اوه اوه!!! ديگر نيازي به دشمن نيست. خودمان کلک انقلاب را کنده ايم. اين ژستهاي انقلابي گري هم براي اين است که خود را دلسوز و انقلابي نشان دهيم و نيز نگذاريم انقلاب از دست ما خارج و به اهلش برسد تا مبادا به مسير واقعي اش برگردد. شما که خوب اوضاع فعلي را به صدر اسلام گره ميزنيد ، سخن ابو سفيان را در جمع قريشيان پس از انتخاب عثمان به ياد بياوريد و بعد رفتار متوليان امروز دين و انقلاب را پس از امام تا به امروز واکاوي کنيد. ببينيد به انحراف انقلاب از مجراي صحيحش نميرسيد؟ تازه اوضاع صحابه پس از امام را با صحابه دوره عثمان هم مقايسه کنيد! به نتايج درخشاني خواهيد رسيد. آنان هم سخنشان حرف دين بود و خود را به پيامبر ميچسباندند و مخالفانشان را با حربه هاي امروزي - تکفير و تفسيق - از دور خارج ميکردند. چقدر شبيه هستند مدعيان دين که به نام دين و با سوء استفاده از جهل عوام دکان تکسُّب و تعيُّش براي خود باز ميکنند و چقدر ...!!!