• وبلاگ : کميل
  • يادداشت : شايد آغازي براي قهرماني هاي بي حاشيه
  • نظرات : 0 خصوصي ، 5 عمومي
  • چراغ جادو

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + علي 

    با سلام.
    به نظر من اينکه اين قضيه يه مشکل اساسيه يه واقعيته هم براي کشور ما و هم براي کل دنيا..
    ولي اين هم يه واقعيته که 40درصد مردم ما حداقل درگير فقط فوتبال و قرمز و آبي هستند و به اين جهت ناخودآگاه فضاي ورزشي کشور
    به سمت اين ورزش ميره. اينکه مي فرمايين مشکلات اخلاقي و سياسي و فرهنگي در اين ورزش زياد وجود داره هم به اين دليله که چون اين ورزش يک جامعيت در کشور داره هرگونه تغييرات فرهنگي، اخلاقي و... بر اين ورزش هم اثر ميگذاره..

    پاسخ

    سلام به علي آقاي گل. اگر آماري كه گفتيد درست باشد، همان هم در گير و دار جريانات فرهنگي و فرهنگ سازي، و خصوصا تبعيت از فرهنگ رايج جهاني، به وجود آمده است. من هم واقعيت تب يا بيماري فوتبال در جامعه ايراني و جهاني را مي پذيرم؛ اما سخن بر سر اين است كه چرا بايد اين طوري باشد؟ مگه به ما چي داده كه اون را بالاتر يا بهتر بدونيم. حالا فرض كنيم كه چهل درصد مردم اونو مي خوان؛ آيا هزينه ملي ما هم در فوتبال،‏ به اندازه چهل درصد از هزينه هاي ورزشي كشوره يا بيشتره؟‏و مي دونيم كه خيلي بيشتره.