• وبلاگ : کميل
  • يادداشت : فرهنگ پيروي
  • نظرات : 0 خصوصي ، 6 عمومي
  • ساعت دماسنج

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     
    + علي 
    با سلام و تشکر از مطلب روشنگرانه تان.
    قسمتي از مطلبتان به نظرم جاي بحث دارد:
    «...تا فرهنگ عزاداري در ميان شيعيان پررنگ شده، و آن را به تمام ائمه تسري داده و بتدريج اين فرهنگ انحرافي شايع گردد» مگر چه اشکالي دارد تا نام و ياد و راه ائمه اطهار و بزرگاني که نام برده ايد و حتي امام خميني (ره) خودمان(که يادتان رفت نام ببريد) و شهدا هميشه جاري و ساري در جامعه باشد. مگر دستورات دين ما غير از اين است؟! نه به قول شما تعطيلي در بر دارد نه بريز و بپاش هاي آنچناني که اگر در گوشه و کنار هم باشد مشکل همانطور که در جايي فرموديد از ماست است نه اصل عمل. در مورد بقاع مبارک امامزادگان نيز به همين ترتيب.
    پاسخ

    سلام. علي آقا جمله اي از مقاله بنده را به صورت ناقص آورده ايد. اين عبارت با فراز بعدي آن كامل مي شود. يك بار ديگر با هم مرور مي كنيم: (توجه به حاشيه­ سبب گرديده است تا فرهنگ عزاداري در ميان شيعيان پررنگ شده، و آن را به تمام ائمه تسري داده و بتدريج اين فرهنگ انحرافي شايع گردد که در روز رحلت يا شهادت هر يک از اين بزرگان، تمام جامعه بايد دست از فعاليت بکشد و تنها به سوگواري بپردازد.) مي بينيد كه بدين ترتيب معنا دگرگون مي شود؛‏ و به احتمال قوي شما هم با تعطيلي طولاني جامعه براي سوگواري مخالف هستيد. همچنين در جواب بخش دوم ايراد شما،‏ بايد بگويم كه ما نيز مانند شما خواهان جاري و ساري بودن نام و ياد و راه امامان (عليهم السلام) هستيم،‏ و در همين مقاله تصريح شده است كه نام و ياد ائمه بايد زنده بماند،‏ و البته راه ايشان نيز از بي راهه اي كه اكنون رايج شده است،‏ متفاوت است. به نظر مي رسد كه اگر يك بار ديگر اين نوشتار را مرور كنيد،‏ نزاع و اختلافي باقي نمي ماند. با تشكر از توحه و نظر شما.