مثال: امام در يکي از فرمايشاتش موضع گيري در قبال شوراي نگهبان را تلقي به کفر کرده بود. حال با توجه به دفاع امام گونهء مقام معظم رهبري از اين نهاد ، موضع شما چگونه است؟ تبعيت و تمکين يا مخالفت و حتي معاندت؟ بحث شرايط را هم پيش نکش که حالم به هم ميخوره. يا بايد براي ديگراني که حتي در زمان خود امام بنا بر تشخيص خودشان و به قول شما اجتهاد سياسي شان باور ديگري دربارهء اتفاقات و رويدادها داشتند ، حقي قائل باشيد يا بپذيريد که خواهي نخواهي خود شما و امثالهم هم تحت عنوان امام و در لواي و ... دچار نوعي انسداد تعامل و استبداد رأي هستيد کما اين که مخالفان فکري شما هم خود را زير همان لوا مستتر کرده اند. و الا يک بام و دو هوا که نميشود. به ويژه اگر بدانيم که جانشين امام هم در برخي تصميمات کما کان مانند امام و زمان امام فکر مي کند و چاره انديشي مي کند.