شايد پرسش هايي که براي علي آقا پيش آمده براي خواننده هاي ديگر هم پيش آمده باشد. مطلب کوتاهي که درپي آمده در پاسخ به به اين پرسش ها است: 1- همان اصولي که دموکراسي را به ما پيشنهاد کرده و کشور و مسؤولين ما هم پذيرفته اند، تحزّب را نيز يکي از ابزار هاي استقرار دموکراسي دانسته؛ که البته شما مي توانيد مانند بعضي ها اساساً آن را قبول نداشته باشيد يا به ظاهر و براي بستن دهان ياوه گويان حقوق بشري قبول کنيد، اما دُم و نوک شان را بچينيد تا نتوانند پاي شان را از گليم خودشان دراز تر کنند. 2- مباني ديني در باره ي دموکراسي، انسان و حق انتخاب او چه چيزي گفته؟ شما بفرماييد تا ماهم قبول کنيم. اگر ما حکومت اسلامي را تعريف مي کرديم و بعد (به قول شما) بر اساس سکولاريسم عمل نمي کرديم، بايد چه مي کرديم و امروز در چه موقعيتي بوديم؟ از يادداشت شما چنين بر مي آيد که پارلمان و انتخابات را قبول نداريد و سيستم خليفه اي را بر دموکراسي ترجيح مي دهيد. 3- اولاً قدرت طلبي يکي از نيروهاي فطري انسان است که خداوند آن را در نهاد همه قرار داده که بايد تربيت و به درستي از آن استفاده شود. ثانياً شما ظاهراً انتقال قدرت را با براندازي نظام و حکومت اشتباه گرفته ايد. انتقال قدرت توسط احزاب فقط درسطح دولت و قوه ي مجريه صورت مي گيرد نه در ارکان ديگر يک نظام. ثالثاً احزاب نقش نظارت – به معناي رسمي- بر احزاب يا دولت را ندارند. آن ها - مانند افراد ديگر و مردم يک کشور- شاهد و ناقدند و هرگاه فرصت دست بدهد در انتخابات شرکت مي کنند تا در صورت برنده شدن، از قدرت خود براي نيل به اهداف از پيش تعيين شده استفاده نمايند. 4- همان دستگاه هاي نظارتي که وظيفه ي نظارت بر اُرگان هاي مختلف يک نظام را دارند، بر روند کار احزاب نيز نظارت مي کنند. لذا وقتي احمال و سستي در نظارت وجود داشته باشد، فساد فراگير مي شود و ديگر اداره و مجلس و مسجد و شهرداري و حزب و ... نمي شناسد.