سلام. لازم مي دانم به ترتيب مرور يادداشت حضرتعالي، نکاتي را عرض کنم. 1- آنچه در مطلب شماره ي 4 در باره ي حزب گفته شده، نگاه ايده آل است نه آنچه در عمل اتفاق مي افتد؛ چه آن که بسياري مفاهيم در نظر، چيزي تعريف مي شوند و در عمل، چيز ديگري از کار در مي آيند. 2- اولاً چه کسي گفته خاستگاه احزاب بايد دين و ولايت فقيه باشد تا راهي براي فعاليت بيابد؟ ثانياً مگر احزابي که امروز در ايران فعاليت مي کنند خاستگاه شان دين و ولايت فقيه نيست؟ پس چرا به وظايف حزبي شان عمل نمي کنند؟ آيا فکر مي کنيد آن ها به وظايف خود واقف نيستند؟ 3- اگر نمي دانيد بدانيد که هدف اصلي هر حزب تصاحب قدرت است و بعضي صاحب نظران انتقال قدرت در بين احزاب را به کودتاي مسالمت آميز تعبير کرده اند. بقيه ي کارکردهاي احزاب نيز براي نيل به همين هدف انجام مي پذيرد. 4- شما از کجاي مطلب اينجانب برداشت کرده ايد که همه ي احزاب، مصلح و مردم خواهند و حاکمان – به ويژه در نظام ما- همه بدذات و قدرت طلب؟ 5- حضور افراد کمنام در رأس قدرت، زماني مي تواند اثرات منفي داشته باشد که اولاً انحصار قدرت در دست عده اي خاص باشد. ثانياً آن عده ي خاص خود را جوابگوي هيچ کسي نداند. اگر يادتان باشد در قسمت دوم مطلب انتخابات، يکي از اصول دموکراسي، شکستن آپارتايد قدرت است؛ اما زماني اين اتفاق به خوبي رخ مي نمايد که جامعه دموکراتيک و داراي احزاب فعال باشد نه در يک فضاي شبه دموکراتيک و تک صدايي. 5- هر فرد يا پست يا حزب سياسي که از دسترس تيغ و ديد نظارت دور بماند مي تواند خاستگاه رانت، تمرکز قدرت، عوامفريبي، جنگ قدرت، طغيان، خودسري و ديکتاتوري باشد و هيچ استثنايي در اين اصل وجود ندارد.