به نظر بنده - که شايد نتواند يک نظر تخصّصي و کارشناسي شده باشد- اين است که: اولاً ما چه خواسته ايم و خواست ما در کجا متجلّي شده است؟ما فکر مي کنيم که «مي خواهيم»؛ اما چيزي که ما براي به دست آوردنش تلاش مي کنيم، دقيقاً همان چيزي نيست که مي خواهيم؛ بلکه در زميني بازي مي کنيم که براي ما تدارک ديده شده و به حسابي واريز مي کنيم که انتهايش به کيف و جيب ديگران ختم مي شود. ثانياً ما مشکل را بايد در چند جا جستجو کنيم: قانون اساسي، قوانين و مقررات فرعي غير شفاف، قوانين شفاف؛ اما دست و پا گير، ساز و کارهاي اجرايي و مسؤولاني که در مقام مديريت استراتژيک و تصميم گيري و سياستگزاري نشسته اند. البته اين اشکالات برطرف نمي شود؛ مگر با آگاهي هر چه بيشتر مردم، مطالبه ي شجاعانه ي خخواسته ها و تغيير نگرش مسؤولان يا تغيير خودشان(در صورتي که با خواست مردم مخالفت کنند).