باسلام...
جناب سيناي عزيز..
1- اسلام در همه دوره ها پيرواني هم داشته که تربيت شده و نجات يافته باشند.. دانشمنداني که تحولات شگرفي در علوم و معارف دنيا ايجاد کرده اند و يا عرفايي که خود و شاگردانشان همواره همراه مردم و ياري رس آنها بوده اند.. به دور از چشم حکومت ها و فارغ از منويات دنيايي...
2- در مورد تاريخ اسلام هم که نظرتان عجيب است.. نگاهي به تاريخ تنها يک جنگ جهاني نه هر دوي آن نشان مي دهد که چگونه مثلاً در کشوري مثل لهستان بيش از يک ميليون بي گناه کشته شده اند که شايد آمارش با کل کشته هاي جنگ هاي حتي مسلمان نماها (مثل داعش) در طول تاريخ اسلام برابري مي کند..(شايد با کمي اغراق!) بماند کشته هاي کشورهاي ديگر و بماند جنگ جهاني ديگر.. و بماند کشتار استعمارگران و بماند کشتار قحطي هاي ايران و ديگر کشورها و....
3- اگر اشتباه نکنم کشورهاي غربي و مخصوصاً اروپايي همه داراي ديني رسمي هستند و داراي مناسک خاص.. آنها در آداب ديني بعضاً از مسلمين هم پيشي گرفته اند ولي به دليل ظاهر غير ديني آنها اينطور تصور نمي شود... آنها يکشنبه ها به کليسا مي روند... براي رفع مشکلاتشان دعا مي کنند.. هنگام غذا خوردن و بعد از غذا دعا مي کنند.. عموم خانوادهاي اصيل بيخدايي را بد مي دانند و يا مسائل اخلاقي وادابي که رعايت مي کنند... اينها ثمره چيست؟.. ثمره همان دين نصفه و نيمه و خشونت باري که قبل از تحولات صنعتي کليساها براي آنها به ارمغان آورده بود...
پس تصور امت وسط بودنشان (البته نمي دانم ملاک و تعريفتان چيست) هم به دليلي دوري محض از دين نيست.. چرا که اخلاق به نظر حقير ثمره دينداريست که فرمود فطرت الله التي فطرت الناس عليها لاتبديل بخلق الله... عزت زياد