باسلام خدمت همه ي عزيزان ويک گلايه ي کوچک از دوستاني که باعث شدند بچه شلوغ ازجلد خودش بيرون بيايد ومطلب جدّي بنويسد. حقيرلازم ديدم در مورد تعدادي از يادداشت ها،يک يادداشت مستقل حاوي موارد زير تقديم کنم: 1-عده ي زيادي از مسؤولان و مردم ما نشان داده اند که طاقت شنيدن شوخي را ندارند؛ جدّي که جاي خودش را دارد. 2- مخاطب يک مطلب طنزگاهي يک فکرو ديدگاه است، گاهي يک شخص است وگاهي يک گروه و جناح. اين شوخي گاهي به کنايه و درلفافه است و گاهي هم به صراحت که در مکتوبات طنز دنيا نيزسابقه طولاني دارد و هيچ اشکالي برآن وارد نيست. مطلب تقديم شده، شوخي با جناحي است که نه تنها مدعي اسلامي کردن دانشگاه ها، که اسلامي کردن جهان است و اميد آن که در اين راه دشوار موفق گردد.ما که بخيل نيستيم. 3- دوستان و سروراني که نگران عِرض و آبروي ديگران هستند، اولاً نشان دهند کجاي اين مطلب آبروي کسي را نشانه رفته است؟ ثانياً اگر مصداق اتمّ ريختن آبرو را مي جويند به بعضي روزنامه ها، سايت ها، جلسات و همايش هاي متعددي که بدون هيچ مانعي هرچه دل شان بخواهد مي گويند، سري بزنند؛ که بعيد است اين کار را نکرده باشند. 4- کاش براي شهدا ممکن بود تا لحظاتي به اين دنيا بازگردند و ندا در دهند که متعلق به يک جناح و يک گروه خاص نيستند. آن ها به ايران و ايراني تعلق دارند و کسي حق ندارد از آن ها استفاده ي ابزاري بنمايد. 5- «العلم نورٌ يقذفه الله في قلب من يشاء» حديث نبوي است که اين موضوع در متن هم تصحيح شد و از اين بابت عذرخواهي مي کنم.