سلام علي جان. خلاصه بند اول کامنت شما اين است: «جمله اولتان صحيح است اما قريب به واقعيت نيست» متأسفانه من اين عبارت را نمي فهمم. بند دوم کامنت شما هم ناظر به مطلبي است که ديروز در وبلاگ قرار داده ايد؛ از اعتراض شما مشخص است که آن مطلب را در پاسخ به پست اينجانب با عنوان "عصر ظهور" نوشته ايد. مطلب اينجانب، يک تحليل جامعه شناختي درباره مهدويت بود، و ارتباط آن با تحريف مکتب امام خميني را نمي فهمم. خلاصه مطلب شما آن بود که امام خميني خواستار تلاش جامعه براي زمينه سازي ظهور بود؛ اگر نيک بنگريد اينجانب همين رويکرد را در راهبرد امام صادق (عليه السلام) برجسته کرده ام. اما فراتر از آن، به آسيبهاي اين عرصه نيز بر اساس مباني اسلامي توجه داده ام. در هر صورت مطلب شما را در تأييد نوشتار خود مي بينم و از اين همراهي سپاسگزارم. همگان بايد مراقب باشيم که در دام فرصت طلباني که از مسأله مهدويت سوء استفاده مي کنند تا به اغراض و مطامع سياسي خود برسند گرفتار نشويم. مسأله مهدويت را بايد بر بنيان هاي عقلي و منطقي آن فهم و درک نمود، نه بر موج احساسات و عواطف آميخته با توهم و آرزوهاي بي بنياد. همين عکسي که در اين پست آمده را نگاه کنيد: مهم نيست که اين کودک را مستضعف بناميم يا آسيب پذير؛ توجه به اين حواشي فروغلتيدن در دام شيطان است؛ مهم آن است که جامعه منتظر ظهور، نبايد شاهد چنين صحنه هايي باشد که در آن کرامت انساني لکه دار مي شود. جامعه زمينه ساز ظهور، جامعه اي است که با رفع چنين مشکلاتي خود را به آرمانها و شاخصهاي حکومت مهدوي نزديک سازد نه آن که در شعار و دعا متوقف بماند و در رسانه هاي آن به جاي توجه به مشکلات جامعه، با موج سواري بر احساسات همگاني، تنها زار بزنيم که «شايد اين جمعه بيايد شايد...». به عمل کار برآيد به سخن‌داني نيست.