سلام
آقاي رکني تازه فهميده اند چه خبر است. اما حقيقت اين است که وصف حال آقاياني که در طول تاريخ اسلام پس از پيامبر و به ويژه به دنبال پيروزي انقلاب و استقرار نظام جمهوري اسلامي بر مصدر امور بوده اند و متولي امر دين و دنياي امت اسلامي ، همان است که حافظ عليه الرحمة در سه بيت فرموده اند:
واعظان کاين جلوه بر محراب و منبر ميکنند
چون به خلوت ميروند آن کار ديگر ميکنند.
پرسشي دارم ز دانشمند مجلس باز پرس
توبه فرمايان چرا خود توبه کمتر ميکنند؟
گوئيا باور نميدارند روز داوري
کاين همه قلب و دغل در کار داور ميکنند.
البته بنده به صورت اجمال و تلويح به برادر گرانمايه آسيد عبدالمجيد اين تذکار را داده بودم که بايد در عصر فتنه و خارجيگري ابن يقطين بود اما به ظاهر ايشان ابوذر بودن را ترجيح داده اند. نکته اساسي تر آن که به نظر ميرسد ايشان نيز مانند بسياري گرفتار اين مسأله شده اند که يک يا دو معضل ديني يا سياسي يا اجتماعي يا اقتصادي را مساوي با تماميت فقه و تماميت دين گرفته اند که اين گونه عاشورائي عمل کرده اند. کاش ايشان شرايط را براي خود نه کربلائي که حسني يا زين العابديني و يا مشابه زمانه هارون الرشيد و امام کاظم ميديدند که در آن شرايط پر خطر امام -ع- امر به خدمت در دستگاه جور ميداد نه اين که با دست خود ، خود را محروم و جامعه را نيز محروم از همان چيزهائي که ارزش تلقي ميکنيم ، بنمائيم.
بگذاريم و بگذريم که صلاح مملکت خويش خسروان دانند.