جناب آقاي عباسي ، باز هم ممنون که فضا را براي بحث بيشتر آماده کرديد.
در مورد بند اول نوشته تان ، اگر نهج البلاغه و اتفاقا همين بند مورد اشاره را قبول داريد پس اميرالمومنين که ولي بودنشان مورد اتفاق است خود را صاحب حقي غصب شده ميدانند که بنابر مصالحي از آن گذشته اند ، آيا غاصبين حق ولي خدا ميتوانند دوستان و همراهان او در مسير ظلمت به نور باشند ؟ آيا غصب کنندگان اين حق به تعبير اهل سنت و شيعيان نوانديش ، بي ارزش ، هويتشان نامعلوم است ؟ کدام عقل سليمي مي پذيرد که عده اي سارق، بگوييد سارق استخوان خوک، يا نعليني که از فرط وصله زدن بي ارزش شده ، همراهان اصلي ولي خدا در اين راه باشند؟ اميدوارم که بنا بر نص قران کريم کسي در ولي بودن علي بن ابيطالب در هدايت عالم ترديد نکند .

در مورد نکته دوم هم که عرض کرده بودم که اطلاعات تاريخي من ناقص است اما آنچه که ميدانم اين است که امپراطوري ساساني آغاز کننده حمله نبوده و البته ممکن است آنقدر هم پوشالي نبوده که با حمله اول لشکر عمر از هم بپاشد و براي اين کار نياز به چهار حمله بوده است . اگر آنها کمر به از بين بردن اسلام بسته بودند که طبيعتا ميبايست آغاز گر جنگ باشند نه مدافع و منفعل!
در مورد بند سوم هم که خدا خيرتان بدهد و مرحبا بناصرنا، حداقل يکي از آن چهار شخصيت مورد تکريم ، به تصريح خود شماکسي است که جدا بودن صفش نه تنها از ولي خدا ، بلکه از کساني که اندک نسبتي با آموزه هاي ديني داشتند کاملا جداست و قطعا مسيري که خداوند در آيت الکرسي تبيين کرده گروه سومي ندارد يا با ولي يا عليه ولي!
و مطلب آخر اينکه هر کسي را ميتوان خودش و صف و جبهه اش را در اين مبارزه از طريق دوستانش هم شناخت ، قطعا قرار دادن کساني که حاميان معاويه ابن ابي سفيان و نصب کنندگان او و عاملان اعطاي پست و مقام به ساير اذناب بني اميه بوده اند( که شما خودتان بني اميه را قطعا اولياء شيطان دانسته ايد) کار خطايي نيست ، البته اينطوري رشته سر دراز پيدا ميکند و حداقل تا مقام خليفه دوم که عامل نصب معاويه بوده پيش ميرود! خدا را شکر که صف بندي سه نفر از اين اولياي مقرب(علي ، عمر و عثمان) معلوم شد ، حالا مانده تکليف نفر اول ! کمک کنيد که جاي او را هم در اين پازل پيدا کنيم ، احساس ميکنم حالا که همه قطعات جور شده ، پيدا کردن جاي اين قطعه کار سختي نباشد!