احسنت به شما شيخنا.صاحب قلم بودي و رو نمي كردي!

به نظر بنده حقير بي تقصير! مطلبي كه در جلسه مطرح شد بيشتر هيزمي است براي گرماي مجلس مداحان و در منابر ما كمتر به اين بحث پرداخته مي شود، البته نه از اين باب كه براي علماي ما مهم نيست و آنرا قبول ندارند بلكه آنرا به اين صورت مطرح مي كنند كه امام قضيه تشنگي خود را عنوان مي كرد تا حجت بر لشكريان يزيد تمام شود. قضيه سوز و آه و بساط گريه راه انداختن با آن را من به شخصه در مداحي ها بيشتر رؤيت نُموده ام. (البته اين نظر شخصي بنده است وگرنه شما و ديگر دوستان بر منبر و منبريان و مطالبي كه بيان مي شود از بنده مسلطتر هستيد. )

ضمناً سه نفر آمريکايي و سه نفر ايراني با همديگر براي شرکت در يک کنفرانس مي رفتند. در ايستگاه قطار سه آمريکايي هر کدام يک بليط خريدند، اما در کمال تعجب ديدند که ايراني ها سه نفرشان يک بليط خريده اند. يکي از آمريکايي ها گفت: چطور است که شما سه نفري با يک بليط مسافرت مي کنيد؟ يکي از ايراني ها گفت: صبر کن تا نشانت بدهيم.
همه سوار قطار شدند. آمريکايي ها روي صندلي هاي تعيين شده نشستند، اما ايراني ها سه نفري رفتند توي يک توالت و در را روي خودشان قفل کردند. بعد، مامور کنترل قطار آمد و بليط ها را کنترل کرد. بعد، در توالت را زد و گفت: بليط، لطفا! بعد، در توالت باز شد و از لاي در يک بليط آمد بيرون، مامور قطار آن بليط را نگاه کرد و به راهش ادامه داد. آمريکايي ها که اين را ديدند، به اين نتيجه رسيدند که چقدر ابتکار هوشمندانه اي بوده است.
بعد از کنفرانس آمريکايي ها تصميم گرفتند در بازگشت همان کار ايراني ها را انجام دهند تا از اين طريق مقداري پول هم براي خودشان پس انداز کنند. وقتي به ايستگاه رسيدند، سه نفر آمريکايي يک بليط خريدند، اما در کمال تعجب ديدند که آن سه ايراني هيچ بليطي نخريدند. يکي از آمريکايي ها پرسيد: چطور مي خواهيد بدون بليط سفر کنيد؟ يکي از ايراني ها گفت: صبر کن تا نشانت بدهم.
سه آمريکايي و سه ايراني سوار قطار شدند، سه آمريکايي رفتند توي يک توالت و سه ايراني هم رفتند توي توالت بغلي آمريکايي ها و قطار حرکت کرد. چند لحظه بعد از حرکت قطار يکي از ايراني ها از توالت بيرون آمد و رفت جلوي توالت آمريکايي ها و گفت: بليط، لطفا!