سلام بر آقاي تاران گرامي. از اين که وبلاگ ما را مزين فرمودين متشکرم. آزادي بيان آنقدر بديهي است که هيچ حکومتي نميتونه در ظاهر با اون مخالفت کنه؛ اما مهمتر از اون، آزادي بعد از بيانه که بايد ديد يک حکومت چقدر آن را مراعات مي کنه.

سلام بر اخوي عزيز و گرانقدرم. تنها راه برون رفت از کژيها و مصونيت از انحرافات، بازگشت به قرآن و آموزه هاي آن است. و بايد سوگمندانه اعتراف کنيم که اگر دچار نابساماني هاي کنوني شده ايم همگي به خاطر عامل نبودن به اين رکن رکين بوده است. و چه نيکو وصيتي است فرمايش امير مؤمنان علي عليه السلام که گفت: الله الله في القرآن لا يسبقکم بالعمل به غيرکم.

سلام. ممنونم از توجه شما.

علي جان سلام. قانون خوبه؛ اما سرنهادن و اطاعت از قانون هم نيازمند فرهنگ قانون پذيري و اخلاق است. اگر در جامعه اي اخلاق قانون گريزي رايج بوده و نهادينه شده باشد، قدرتمندان يا خود را فراتر از قانون معرفي مي کنند، و يا تلاش مي کنند که آن را دور بزنند. ضعفيفان هم هزار و يک دليل بدتر از گناه براي قانون گريزي خود مي تراشند. پس باز هم مي رسيم به همان اخلاق و فرهنگ، که بايد در جامعه ارتقا يافته و نهادينه شود. شرق و غرب هم برنمي دارد. آموزه هاي اسلامي هم به عامل کنترل دروني توجه بيشتري کرده و آيات فراواني در قران بر آن تأکيد کرده است. راستي علي آقا در يک مقوله رفتاري خاص، اگر شما ببينيد که غربي ها رفتاري متناسب با آموزه هاي اسلامي دارند، بر اساس اسلامي بودن آن رفتار، آن را تأييد مي کنيد، يا بر مبناي عامل بودن غربي ها، آن را انکار مي نماييد؟ آيا تأسي به عمل خاصي که در اخلاق و رفتار غربيان نهادينه شده، و با عقل و شرع سازگار است، و از بد روزگار ما از آن دور مانده ايم، عمل مذمومي تلقي مي شود؟ وَ إِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَ وَ لَوْ کَانَ آبَاؤُهُمْ لاَ يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لاَ يَهْتَدُونَ‌ (بقره: 170)

سلام بر رجائي عزيز. از ظرافت آسمان و ريسمان شما مستفيض شدم. اما مواردي مانند تشبه به کفار، يا مخالفت با اهل سنت، از ملاکهاي قعطي و يقيني در استنباط احکام شرعي نيست؛ بلکه در شرايط خاص اجتماعي کاربرد دارد. راستي فکر مي کنم که آقاي ... هم بالاخره پاسخ دادند.

سلام. همان طور که گفته شده: گهي زين به پشت و گهي پشت به زين. مهم اينه که فرهنگ مستأجري در ميان سياسيون ما بايد نهادينه بشه. اگر قلباً باور کرديم که مالک و حاکم حقيقي خداست، و حکومتهاي ما چندصباحي بيش نيست، و در واقع مستأجر ملک و حکومت هستيم، شايد ظرفيت وجودي ما هم افزايش يابد. در آن صورت ديگر جوگير نمي شويم و برخي از واژگان ماندگار سياسي را براي طيب خاطر ديگران افاده نخواهيم کرد.