6- شجاعت:
« کساني را که انتخاب مي کنيد بايد مسائل را تشخيص دهند، نه از افرادي باشند که اگر روس يا آمريکا يا قدرت ديگري تشري زد بترسند، بايد بايستند و مقابله کنند.» (همان، جلد18، ص276)
7- حامي محرومان و خدمتگذار مستضعفان:
«آنهايي که در خانه هاي مجلل، راحت و بي درد آرميده اند و فارغ از همه رنج ها و مصيبت هاي جانفرساي ستون محکم انقلاب و پا برهنه هاي محروم، تنها ناظر حوادث بوده اند و حتي از دور هم دستي بر آتش نگرفته اند، نبايد به مسئوليت هاي کليدي تکيه کنند که اگر به آنجا راه پيدا کنند، چه بسا انقلاب را يک شبه بفروشند». (همان، ج20، ص333)
«رأي خود را به شخصي که متعهد به اسلام و خدمتگزار به ملت و کشور و حامي مستضعفان... است بدهيد». (صحيفه امام، جلد15، ص250)
8- تعهد، تخصّص و تجربه:
ايشان در بياناتي لزوم تخصصي بودن مجلس را چنين ذکر مي کند: «اين مجلسي است که بايد سياست «نه شرقي، نه غربي» را در جهان دو قطبي اجرا کند و احکام سياسي و اجتماعي و اقتصادي و فرهنگي اسلام را... به صحنه آورد و چنين مجلسي است که قدرت روحي مافوق عادي و قدرت تشخيص مسائل پيجيده ي جهان و قدرت تصميم گيري هاي قاطع، بي گرايش به دو قطب الحادي و سرمايه داري را لازم دارد.» (همان، جلد18، ص463)
9- امانتداري:
«خداوند همه ي ما را از اين قيدهاي شيطاني رها فرمايد تا بتوانيم اين امانت الهي را به سرمنزل مقصود برسانيم و به صاحب امانت، حضرت مهدي موعود -ارواحنا لتراب مقدمه الفداء- رد کنيم». (همان، جلد18، ص471 و 472)
10- تخلّق به اخلاق و ادب اسلامي:
«وکيل هايي که آراسته هستند به اخلاق خوب، متعهد هستند به اسلام... انتخاب کنيد». (همان، ج12، ص169)
مويد و منصور باشيد

باسلام..
نظر حضرت امام درمورد شرايط يک کانديداي اصلح مجلس:
1- وفاداري به اسلام، جمهوري اسلامي و قانون اساسي:
سرنوشت اسلام و کشور خود را به دست کساني دهيد که به اسلام و جمهوري اسلامي و قانون اساسي معتقد و نسبت به احکام نوراني الهي متعهد باشند». (صحيفه امام، جلد12، ص 149)
2- اعتقاد و وفاداري به اصل ولايت فقيه:
«اشخاص را هم ملاحظه سوابقشان را بکنيد که تعهد به اسلام دارد، اعتقاد به قوانين اسلام دارد، در مقابل قانون اساسي خاضع است و اصل صد و دهم آن را که ظاهراً راجع به ولايت فقيه است، معتقد است و وفادار است نسبت به آن، يک همچو شخصي را شماها خودتان انتخاب کنيد». (صحيفه امام، جلد11، ص485)
3- وطن دوستي و محور قرار دادن منافع ملي:
«افراد سالم، افراد وطن خواه، افراد وطن دوست، افرادي که نه شرقي باشند نه غربي، بلکه در صراط مستقيم انسانيت و اسلاميت باشند، انتخاب کنيد و به آنها رأي بدهيد». (صحيفه امام، جلد6، ص524)
«ملت متوجه باشند... که اشخاصي که صحيحند، اشخاصي که متديّنند، اشخاصي که ملي هستند، اشخاصي که چپ و راستي نيستند... اين ها را تعيين بکنند». (همان، جلد12، ص74)
4- مقدم داشتن مصالح امت اسلامي بر مصلحت خود:
سرنوشت اسلام و کشور خود را به دست کساني دهيد که... منفعت خود را بر مصلحت کشور مقدم ندارند». (صحيفه امام، جلد12، ص149)
5- ساده زيستي:
«اگر بخواهيد بي خوف و هراس در مقابل باطل بايستيد و از حق دفاع کنيد و ابرقدرتان و سلاح هاي پيشرفته ي آنان و شياطين و توطئه هاي آنان در روح شما اثر نگذارد و شما را از ميدان به در نکند، خود را به ساده زيستن عادت دهيد و از تعلّق قلب به مال و منال و جاه و مقام بپرهيزيد. مردان بزرگ که خدمت هاي بزرگ براي ملت هاي خود کرده اند، اکثراً ساده زيست و بي علاقه به زخارف دنيا بوده اند». (صحيفه ي امام، جلد18، ص471)
«با زندگاني اشرافي و مصرفي نمي توان ارزش هاي انساني- اسلامي را حفظ کرد». (همان)